Още сме истински.
В топлите гънки на времето,
в тайния нежен живот
на сънливата памет.
Силно отекваш във мене.
Водата във чашата
трепка от моето дишане.
Пълна е стаята -
сенките, прашният шепот
преливат.
Там съм.
Ръката ти още към мен се протяга,
без да ме стигне.

Уште сме вистински
во топлите фалти на времето,
во таинствениот живот
на сонливата меморија.
Силно одекнуваш во мене.
Водата в чаша
од мојот здив трепти.
Исполнета е собата,
сенките, прашливиот шепот,
ја преплавуваат.
Таму сум.
Твојата рака сеуште кон мене се подава,
без да ме стигне.